Rezystancja powierzchniowa taśmy to właściwość elektryczna określająca, w jakim stopniu powierzchnia taśmy przewodzi lub blokuje przepływ ładunków elektrostatycznych. Parametr ten wyrażamy w jednostkach oporu elektrycznego (omach) i mierzony zazwyczaj w standardowych warunkach przy napięciu 100 V. Jest to zgodne z normami IEC lub ANSI/ESD. Istotne znaczenie ma szczególnie w przypadku taśm antystatycznych i ESD. Taśm stosowanych w strefach EPA (Electrostatic Protected Area), czyli miejscach przeznaczonych do pracy z komponentami wrażliwymi na wyładowania elektrostatyczne.
W zależności od wartości rezystancji powierzchniowej, materiały klasyfikowane są jako:
• przewodzące (≤10⁵ Ω),
• dyssypatywne (od 10⁵ Ω do 10¹¹ Ω),
• izolujące (>10¹¹ Ω).
Taśmy o właściwościach antystatycznych lub ESD zazwyczaj mają charakter dyssypatywny. Oznacza to, że ich rezystancja powierzchniowa taśmy pozwala na kontrolowane rozpraszanie ładunków, zapobiegając nagłym wyładowaniom. Wysoka lub niekontrolowana rezystancja powierzchniowa mogłaby doprowadzić do uszkodzenia układów scalonych, mikrokontrolerów lub innych wrażliwych komponentów elektronicznych. Właściwy dobór taśmy pod kątem tego parametru jest zatem niezbędny w produkcji, pakowaniu i magazynowaniu elektroniki.
