Aktywacja termiczna kleju to proces polegający na uruchomieniu właściwości adhezyjnych materiału klejącego pod wpływem działania podwyższonej temperatury.

W stanie początkowym klej pozostaje nieaktywny (suchy, twardy lub w postaci folii). Pozwala to na jego bezpieczne magazynowanie, transport i wstępną aplikację bez ryzyka niekontrolowanego przylepienia. Dopiero po osiągnięciu odpowiedniego progu cieplnego – najczęściej w zakresie od 60°C do 180°C – zachodzi fizyczna lub chemiczna przemiana kleju. Prowadzi do jego uplastycznienia lub reaktywacji, co umożliwia skuteczne i trwałe połączenie z powierzchnią nośną.

Aktywacja termiczna kleju znajduje szerokie zastosowanie w przemyśle tekstylnym (np. taśmy termofoliowe do naprasowanek), motoryzacyjnym (np. elementy montażowe wymagające aktywacji w piecach) oraz elektronicznym (np. łączenie elementów bez użycia klasycznych spoiw ciekłych). Kleje termoaktywne oferują wysoką stabilność wymiarową przed aplikacją i dużą odporność mechaniczną po zespoleniu. Wymagają jednak precyzyjnego sterowania temperaturą i czasem aktywacji.