Odporność na mikropęknięcia to parametr techniczny opisujący zdolność materiału taśmy (zarówno warstwy nośnej, jak i kleju) do przeciwdziałania powstawaniu bardzo drobnych, często niewidocznych gołym okiem pęknięć, które mogą osłabiać strukturę i prowadzić do stopniowej degradacji jej właściwości.

Mikropęknięcia pojawiają się zwykle w wyniku długotrwałych naprężeń mechanicznych, cyklicznego rozciągania, wahań temperatury czy działania promieniowania UV. Z czasem mogą łączyć się w większe uszkodzenia, skutkujące utratą integralności opakowania.

Odporność na mikropęknięcia ocenia się w testach starzeniowych oraz w warunkach przyspieszonych badań klimatycznych. Badaniach, które symulują wieloletnie użytkowanie w krótkim czasie. W praktyce taśmy o wysokiej odporności na mikropęknięcia stosuje się w logistyce międzynarodowej. Sprawdzają się przy długim składowaniu towarów, a także w przemyśle, gdzie wymagana jest niezawodność w trudnych warunkach środowiskowych.

Zastosowanie specjalnych dodatków uszlachetniających (np. stabilizatorów UV, plastyfikatorów o wysokiej odporności) oraz odpowiednich technik produkcji (np. koekstruzji folii) pozwala znacząco zwiększyć trwałość. Dodatkowo wydłuża żywotność taśm. Dzięki temu opakowania pozostają szczelne i bezpieczne nawet po długim okresie przechowywania.